Όλοι μας, λίγο - πολύ, γνωρίζουμε τις περιπέτειες των X-men τόσο από τα ομώνυμα κόμικς όσο και από τις δύο ταινίες του Χόλιγουντ που φέρουν τον ίδιο τίτλο. Οι X-men, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να μοιάζουν με κάθε συνηθισμένο άνθρωπο, είναι άτομα που λόγω μεταλλάξεων έχουν αναπτύξει ασυνήθιστες δυνάμεις. Δυνάμεις που προκαλούν...
το δέος και συχνά τον τρόμο στους συνηθισμένους ανθρώπους οι οποίοι στέκονται ανήμποροι να αντιδράσουν μπροστά τους. Έτσι, oι X-men λειτουργούν σε ένα ηρωικό επίπεδο μαχόμενοι για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ενάντια στις εκάστοτε σκοτεινές δυνάμεις που την απειλούν. Ή και απειλώντας την ανθρωπότητα, ανάλογα με το αν υπηρετούν το καλό ή το κακό.
Υπάρχουν, όμως, ορισμένα σημαντικότατα ερωτήματα που μπορούν να γίνουν και τα οποία συνδέουν αυτομάτως τον φανταστικό κόσμο των X-men μετο δικό μας, τον καθημερινό. Ερωτήματα το οποία δεν είναι αυθαίρετα ή καρπός αχαλίνωτης φαντασίας, αλλά που προκύπτουν από κάποιες ασυνήθιστες ενδείξεις, στοιχεία και αποδείξεις που κατά καιρούς έχουν συλλεχθεί από τους ερευνητές, επιστήμονες ή μη, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.
Ένα πρώτο ερώτημα που κάποιος μπορεί να κάνει είναι «μήπως υπάρχουν πραγματικά μεταλλαγμένοι ανάμεσα μας;». Και ένα άλλο είναι «τι εννοούμε με τον όρο μετάλλαξη;».
Ας ξεκινήσω από το δεύτερο, προσπαθώντας να δώσω μια απάντηση.
Γιατί, λοιπόν, μας προξενεί τόσο δέος η λέξη μεταλλαγμένος; Λογικά θα έπρεπε να είμαστε εξοικειωμένοι με την έννοια της διαρκούς αλλαγής ως όντα, αφού όλη μας η πορεία είναι μια διαρκής κίνηση και εξελικτική αλλαγή. Φαίνεται, ωστόσο, ότι η ανθρωπότητα έχει χάσει τη γνώση της συνειδητής αλλαγής και έχει περιέλθει σε μια κατάσταση λήθης, όπου όλα όσα της συμβαίνουν μοιάζουν να γίνονται ασυνείδητα και με έναν παθητικό τρόπο. Και όταν κάποιος αρχίζει να ξυπνά από αυτή τη λήθη ή αρχίζει να διαφέρει από τη μάζα, τότε οι άλλοι τον φοβούνται, γιατί τους χαλάει την ψευδαίσθηση της ασφάλειας στην οποία έχουν βυθιστεί, οπότε φορτώνουν στους ώμους του το βάρος του θεού ή του δαίμονα.
Αν, λοιπόν, οι μικρές και συνεχείς εξελικτικές αλλαγές είναι από τα «εξ ων ουκ άνευ» του φαινομένου της ζωής, τότε τι μας εγγυάται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι αλλαγές αυτές δεν είναι κάπως μεγαλύτερες, έτσι ώστε να κάνουν κατά καιρούς την εμφάνιση τους πραγματικά ασυνήθιστοι άνθρωποι με εκπληκτικές δυνάμεις;
Σίγουρα όλοι έχουμε ακούσει για τις απίστευτες ικανότητες των γιόγκι, οι οποίες είναι αποτέλεσμα σκληρής συνειδητής εξάσκησης και οι οποίες λέγεται ότι είναι προϊόν αφύπνισης εσωτερικών δυνατοτήτων που κάθε άνθρωπος φέρει μεσάτου ως οντότητα. Αυτή είναι άλλωστε και η παραδοχή των εσωτερικών παραδόσεων του κόσμου. Συνεπώς, κάτω από τούτη τη διαφορετική οπτική, η «μετάλλαξη» είναι μια φυσιολογική διαδικασία και καρπός επίμονης και συνειδητής εξελικτικής προσπάθειας.
Υπάρχουν, όμως, και άλλα παραδείγματα, όπου ασυνήθιστες δυνάμεις εμφανίζονται με έναν ασυνείδητο τρόπο και κάποια άτομα χαρακτηρίζονται έτσι ως χαρισματικά και προικισμένα από τη φύση. Όπως και να έχει πάντως, το γεγονός είναι ότι η ρουτίνα της καθημερινότητας μας συνεχώς δέχεται έναν καταιγισμό ανεξήγητων φαινομένων, τα οποία συνήθως φροντίζουμε να κρύβουμε επιμελώς για να μη διαταράξουν την αυταπάτη και την ψεύτικη ονειρική μας ασφάλεια.
Για των παραπάνω λόγων το αληθές και προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι τα όσα αναφέρθηκαν έχουν πραγματική υπόσταση, διάλεξα ορισμένα περιστατικά ανθρώπων που εμφάνισαν ή και εμφανίζουν ασυνήθιστες ικανότητες και δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που είναι αδιανόητες για κάθε ανθρώπινη λογική. Τα περιστατικά είναι ενδεικτικά και ο ανήσυχος αναγνώστης μπορεί να βρει σε σχετική βιβλιογραφία αλλά και μέσω του διαδικτύου τόσα πολλά, που θα γέμιζαν χιλιάδες τόμους. Χρειάζεται, ωστόσο, πάντοτε να διασταυρώνονται οι πληροφορίες και κανείς να μη δέχεται απροβλημάτιστα κάτι επειδή απλά και μόνο φαντάζει περίεργο και τον γοητεύει. Η πραγματική έρευνα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αναζήτηση ευσεβών πόθων. Σε ό,τι αφορά στα περιστατικά που ακολουθούν, θεωρούνται από τους ερευνητές του χώρου ως καλά τεκμηριωμένα.
Ο Τηλεπαθητικός Θηριοδαμαστής
Ο Βλαντιμίρ Ντούροφ ήταν ένας ασυνήθιστος εκπαιδευτής ζώων. Έχοντας εργαστεί επί χρόνια σε τσίρκο, ισχυριζόταν ότι μπορούσε να επικοινωνεί με τα σκυλιά του τηλεπαθητικά. Τα λεγόμενα του άκουσε ο καθηγητής Γ. Μπεχτερέφ, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου για την Έρευνα του Εγκί φάλου στην Αγία Πετρούπολη και αποφάσισε να ερευνήσει πειραματικά του ισχυρισμού του Ντούροφ.
Για το λόγο αυτό έδωσε στον Ντούρο έναν κατάλογο με διάφορες ασυνήθιστες κινήσεις που θα έπρεπε να κάνει ένα σκυλί του δίχως να αφιερώσει τον παραμικρό χρόνο για να το εκπαιδεύσει. Μόλις ο Ντούροφ διάβασε τον κατάλογο, πλησίασε τον Πίκι -ένα φοξ τεριέ που είχε μαζί του έπιασε το κεφάλι του σκύλου με τα χέρια του και κοίταξε κατευθείαν μέσα στα μάτια του. Όταν άφησε τ σκύλο, εκείνος έκανε με ακρίβεια ό,τι περ γραφόταν στον κατάλογο που είχε δώσει ο καθηγητής. Ο καθηγητής τότε σκέφτηκε ότι πιθανόν ο Ντούροφ να έδινε εντολές στο σκυλί με ανεπαίσθητες κινήσεις των ματιών, οπότε επανέλαβε το πείραμα με μια νέα σειρα ασκήσεων και έχοντας τούτη τη φορά τα ματια του θηριοδαμαστή δεμένα. Και αυτή η δοκιμή στέφθηκε με επιτυχία και ο Πίκι εκτέλε σε με άψογο τρόπο τις ασκήσεις που του δόθηκαν, αποδεικνύοντας έτσι με τον πιο περιτρανό τρόπο τις ασυνήθιστες δυνάμεις το κυρίου του.
Νίνα Κουλαγκίνα και Γιούρι Γκέλερ
Πρόκειται για δύο ονόματα θρύλους στο χώρο των παράξενων φαινομένων και αυτό διότι και οι δύο έγιναν διάσημοι επιδεικνύονας δημοσίως τις εντυπωσιακές δυνάμεις τους.
Σε ό,τι αφορά στον πασίγνωστο Γιούρι Γκέλερ, λίγα μπορούμε να πούμε που δεν είναι γνωστά για αυτόν και τις δυνάμεις του. Η πλέον γνωστή από αυτές τις δυνάμεις του είναι η ικανότητα του να λυγίζει μέταλλα και για αυτό το λόγο είχε εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές παλαιότερα. Όμως, το εκπληκτικό είναι ότι εκτός από τα κουτάλια, τα κλειδιά και τα άλλα μεταλλικά αντικείμενα που λύγιζαν στα στούντιο, σε κάποιες περιπτώσεις άρχισε να συμβαίνει το ίδιο και σε σπίτια τηλεθεατών που έβλεπαν την επίδειξη. Επίσης, ο Γκέλερ έχει επιδείξει ικανότητες τηλεπάθειας και διόρασης και σε αρκετές περιπτώσεις πήρε μέρος σε επιστημονικά πειράματα στα πλαίσια έρευνας για τις ικανότητες του.
Ανάβοντας Φωτιές με τη Σκέψη
Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι είναι σε θέση ν' ανάβουν φωτιές με τη σκέψη τους, αλλά λίγα είναι εκείνα που έχουν δοκιμαστεί πειραματικά και έχουν επιβεβαιωθεί από την επιστημονική έρευνα. Ένα τέτοιο περιστατικό, που θεωρείται πλέον χαρακτηριστικό, σχετίζεται με ένα δεκάχρονο αγόρι. Ο Μπενεντέτο Σεπίνο, από την Ιταλία, ήταν δέκα ετών στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν διαπίστωσε ότι είχε τη δυνατότητα να ανάβει φωτιές μόνο και μόνο με τη σκέψη του. Το φαινόμενο πήρε μεγάλη δημοσιότητα, καθώς κάποια φορά μάλιστα λίγο έλειψε να πεθάνει, όταν πήραν φωτιά τα σεντόνια του την ώρα που κοιμόταν. Ένα επιτελείο γιατρών εξέτασε το μικρό Μπενεντέτο δίχως να μπορέσει να δώσει κάποια ικανοποιητική επιστημονική εξήγηση. Οι δυνάμεις του δεκάχρονου σε πολλές περιπτώσεις έμοιαζαν εντελώς ανεξέλεγκτες, ενώ το μόνο που κατάφεραν να πουν οι γιατροί ήταν ότι μάλλον τις φωτιές τις άναβε με τη βοήθεια στατικού ηλεκτρισμού, αν και τούτη η διαπίστωση δε φαίνεται να ερμηνεύει το φαινόμενο, απλώς επιχειρήθηκε να δοθεί μια εξήγηση στο ανεξήγητο, προφανώς δίχως επιτυχία.
Ο Άνθρωπος με Όραση Ακτίνων-Χ
Πώς θα μπορούσαμε ν' αποκαλέσουμε κάποιον άνθρωπο ο οποίος είχε την απίστευτη ικανότητα να βλέπει εντελώς φυσιολογικά τα πάντα, ενώ είχε τα μάτια του σφραγισμένα; Αυτή είναι η περίπτωση του Κόντα Μποξ, ο οποίος αυτοαποκαλούνταν «ο Άνθρωπος με Μάτια Ακτίνες-Χ» και άφηνε άναυδους τους θεατές στις αρχές του 20ου αιώνα. Στη διάρκεια των επιδείξεων, του έβαζαν ένα μεταλλικό νόμισμα σε κάθε μάτι και τα στερέωναν εκεί με κολλητική ταινία, ενώ σκέπαζαν στη συνέχει όλο του το κεφάλι με υφάσματα, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο ότι δεν μπορούσε να δει. Ωστόσο, παρά το ότι τα φυσικά του μάτια ήταν απολύτως σφραγισμένα, ο Μποξ κατόρθωνε να διαβάζει με άνεση γράμματα που έγραφαν άτομα από το ακροατήριο, μπορούσε να διαβάζει βιβλία που του έδιναν, αλλά και να περιγράφει με ακρίβεια αντικείμενα που κρατούσαν στα χέρια τους. Μια φορά, μάλιστα, και πάλι έχοντας τα μάτια του καλυμμένα με περίτεχνο τρόπο ώστε να μην είναι δυνατόν να βλέπει, κατόρθωσε να οδηγήσει ποδήλατο χωρίς κανένα πρόβλημα σε πολυσύχναστους δρόμους της Νέας Υόρκης!
Στο παρακάτω βίντεο έχουμε μια άλλη περίπτωσης, την περίπτωση της Natasha Demkina απο τη Ρωσία.
Περιπτώσεις Εμφάνισης Ηλεκτρομαγνητικών Δυνάμεων
Πρόσφατα παρακολουθούσα ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ στη NET, όπου ακριβώς έδειχνε την περίπτωση ενός ηλικιωμένου ανθρώπου, ο οποίος παρουσίαζε έντονες ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες. Πραγματικά έμενες άναυδος βλέποντας σε εικόνα πλέον να είναι κολλημένα επάνω του διάφορα μεταλλικά αντικείμενα. Αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση. Έχουν καταγραφεί δεκάδες περιστατικά, από τα οποία μερικά παραθέτω παρακάτω:
- Το 1846 και για χρονική περίοδο δέκα εβδομάδων ένα 14χρονο κορίτσι από τη Γαλλία, η Ανζελίκ Κοτέν, έκανε τις βελόνες να περιστρέφονται έντονα, αντικείμενα ογκώδη γλιστρούσαν και απομακρύνονταν από αυτήν όταν προσπαθούσε να τα αγγίξει, ενώ αντικείμενα που βρίσκονταν κοντά της άρχιζαν να δονούνται.
- Μια άλλη 14χρονη, η Ίνγκα Γκάίτουτσένκο από την πρώην Σοβιετική Ένωση, παρουσίασε έντονες μαγνητικές ιδιότητες και μεταλλικά αντικείμενα, όπως κουτάλια και πιρούνια που κολλούσαν επάνω της, ενώ επηρέαζε και μη μεταλλικά αντικείμενα όπως σκεύη πορσελάνης και βιβλία. Την περίπτωση της ερεύνησε το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μόσχας.
- Η Τζένι Μόργκαν από το Μιζούρι των ΗΠΑ μπορούσε να εκπέμπει ηλεκτρικούς σπινθήρες από τα δάκτυλα της, οι οποίοι αν ακουμπούσαν άνθρωπο τον άφηναν αναίσθητο. Τα ζώα φρόντιζαν να την αποφεύγουν.
- Μετά από μια άγνωστη ασθένεια που διήρκεσε δεκαοχτώ μήνες, η νεαρή Κάρολιν Κλερ από τον Καναδά παρουσίασε έντονες μαγνητικές ιδιότητες κάνοντας πιρούνια, μαχαίρια και κουτάλια να κολλούν επάνω στο δέρμα της. Η δύναμη ήταν τόσο ισχυρή, που χρειαζόταν ένα χειροδύναμο άτομο για να τα ξεκολλήσει.
Μικροσκοπική και Τηλεσκοπική Όραση
Περιπτώσεις ασυνήθιστης όρασης έχουν επίσης καταγραφεί ανά την υφήλιο και προ-κάλεσαντο ερευνητικό ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς η δυνατότητα ερμηνείας τους δεν ξεπέρασε τα όρια της απλής καταγραφής.
Κάποιος ονόματι Άλβεϊ Μέισον από τις Η. Π. Α., στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, μπορούσε να ξεχωρίζει τους μουσικούς δίσκους φωνογράφου της εποχής απλά και μόνο κοιτώντας τις μικροσκοπικές λεπτομέρειες των ραβδώσεων του κάθε δίσκου με γυμνό μάτι.
Ανάλογη ικανότητα επέδειξε πιο πρόσφατα ο Άρθουρ Λίνγκτεν από τη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. ο οποίος έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μπορούσε να βλέπει τις μικροσκοπικές λεπτομέρειες μέσα στις αυλακώσεις των δίσκων με γυμνό μάτι και να αναγνωρίζει τα τραγούδια του κάθε δίσκου.
Αντίθετα, η γερμανίδα οδοντίατρος Βερόνικα Σάιντερ είχε την ικανότητα τηλεσκοπικής όρασης. Σε πολλές περιπτώσεις απέδειξε ότι μπορούσε να διακρίνει με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά ατόμων που βρίσκονταν σε απόσταση πάνω από δύο χιλιόμετρα από αυτήν. Επίσης είχε και μικροσκοπική όραση, καθώς μπορούσε να διακρίνειτις κόκκινες, πράσινες και μπλε κηλίδες που διαμορφώνουν την εικόνα και το χρώμα στη οθόνη μιας έγχρωμης τηλεόρασης.
Ο Εκπληκτικός Χουντίνι
Πρόκειται για ένα θρυλικό και μυστηριώδες συνάμα άτομο που οι απίστευτες ικανότητες του στο να δραπετεύει από οποιαδήποτε δεσμά και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ακόμη συζητούνται. Για πολλούς ήταν ένας απλός ταχυδακτυλουργός, άλλα όποιος παρατηρούσε κάποια πράγματα θα διαπίστωνε ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Ο Χουντίνι γεννήθηκε στις Η.Π.Α. το 1874 και εξακολουθεί να είναι ως τις μέρες μας ένας θρύλος.
Μπορούσε να ξεφεύγει από ένα ζουρλομανδύα κρεμασμένος ανάποδα από τους αστραγάλους και με τα χέρια δεμένα, να απελευθερώνεται από κάθε είδους χειροπέδες και να δραπετεύει από κελιά φυλακών. Ακόμη, απελευθερωνόταν από σφραγισμένα με λουκέτα και αλυσίδες κιβώτια, τα οποία είχαν ριχτεί στον πυθμένα ποταμών και μέσα στα οποία τον έβαζαν δεμένο. Έβγαινε μέσα από
τσουβάλια και σε μια περίπτωση βγήκε μέσα από μια μεγάλων διαστάσεων χάρτινη σακούλα δίχως να την ανοίξει και δίχως να τη σκίσει καν!
Ασυνήθιστοι Θεραπευτές
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος των ανεξήγητων δυνάμεων που διαθέτουν ορισμένοι άνθρωποι, χρησιμοποιείται σήμερα κατά κόρον στον τομέα της θεραπευτικής. Βεβαίως, εδώ θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα η μεγάλη προσοχή που απαιτείται στην επιλογή κάποιων θεραπευτών που διατείνονται ότι διαθέτουν τέτοιες δυνάμεις καθώς είναι ένας τομέας που στις περισσότερες των περιπτώσεων κυριαρχεί η απάτη και η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου. Ωστόσο, δεν παύουν να υπάρχουν καταγεγραμμένες κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων που διαθέτουν θεραπευτικές δυνάμεις και συνήθως τις προσφέρουν αφιλοκερδώς για να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο Τζον Ριζ από το Οχάιο των Η.ΠΑ, ο οποίος εντελώς τυχαία ανακάλυψε σε ηλικία τριάντα ετών ότι μπορούσε να θεραπεύει. Μια μέρα στα 1887, ένας γνωστός του έπεσε από τη σκάλα και τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική στήλη. Ασυναίσθητα ο Ριζ μετακίνησε τα χέρια του αρκετές φορές κατά μήκος της ράχης του ασθενή και αμέσως μετά εκείνος δήλωσε ότι οι πόνοι του είχαν εξαφανιστεί.
Κάποια άλλη φορά ο Ριζ θεράπευσε έναν παίκτη του μπέιζμπολ ονόματι Χανς Βάγκνερ, από την ομάδα των Pittsburgh Pirates, ο οποίος επίσης είχε τραυματιστεί στη ράχη κατά τη διάρκεια κάποιου αγώνα. Επίσης, πρόσφερε τις θεραπευτικές του δυνάμεις σε ένα γνωστό πολιτικό της εποχής, του οποίου ο καρπός και ο βραχίονας είχαν υποστεί από τις πολλές χειραψίες τόσο μεγάλη ζημιά, που ουσιαστικά ήταν σαν να μην είχε το ένα του χέρι. Μετά τη συνάντηση του με τον Ριζ, ο εν λόγω πολιτικός θεραπεύτηκε οριστικά προς μεγάλη έκπληξη των γιατρών του.
Ένας άλλος θεραπευτής του 19ου αιώνα με αξιοσημείωτες δυνάμεις ήταν ο Phineas Parkhurst Quimby από το Μπέλφαστ, ο οποίος ήταν κατασκευαστής ρολογιών και εφευρέτης μα πάνω από όλα ειδικός στον μεσμε-ρισμό. Σε επιδείξεις που έκανε παρουσίαζε τις εντυπωσιακές θεραπευτικές του δυνάμεις. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι όλα όσα έκανε τα πραγματοποιούσε με τη δύναμη του Θεού και μάλιστα διαμόρφωσε το δικό του σύστημα πνευματικής θεραπείας, αν και ποτέ δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστός όπως άλλοι θεραπευτές.
Χαρακτηριστική περίπτωση διάσημου θεραπευτή διεθνώς αναγνωρισμένου είναι αυτή της Rosalyn L. Bruyere, που ως θεραπεύτρια και ψυχικός έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με αρκετούς επιστήμονες.
Η ικανότητα της να βλέπει την ανθρώπινη αύρα και να αναγνωρίζει σε αυτή τα ίχνη ασθενειών, αλλά κυρίως η ικανότητα της να θεραπεύει τους άρρωστους ιστούς επιδρώντας πάνω στα κύτταρα, τράβηξε επάνω της την παγκόσμια προσοχή. Η ίδια ισχυρίζεται ότι η θεραπευτική της μέθοδος βασίζεται σε γνώση πανάρχαιων μεθόδων θεραπείας που απέκτησε μελετώντας τις παραδόσεις διαφόρων λαών του κόσμου.
Γενικά, είναι πολλά τα περιστατικά με ανθρώπους που έχουν αξιόλογες θεραπευτικές δυνάμεις και σε αυτό το σημείο δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί η περίπτωση των ψυχικών θεραπευτών από τις Φιλιππίνες, οι οποίοι πραγματοποιούν εγχειρήσεις με γυμνά χέρια. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Φιλιππινέζου Άλεξ Όρμπιτο, ο οποίος είναι ψυχικός θεραπευτής τρίτης γενιάς και ο οποίος έχει βιντεοσκοπηθεί στη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων σε ασθενείς. Στη διάρκεια αυτών των επεμβάσεων ανοίγει το σώμα του ασθενή χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του, βγάζει μέσα από το σώμα τους άρρωστους ιστούς και τους πετάει και στη συνέχεια ξανακλείνει το σώμα και ο ασθενής είναι έτοιμος να φύγει!!!
Η κάθε επέμβαση διαρκεί λίγα μόλις λεπτά, δε χρησιμοποιείται αναισθησία, ο ασθενής ωστόσο δε νιώθει πόνο, δε μένει κάποιο σημάδι εκεί όπου το σώμα του είχε ανοιχτεί και δεν απαιτείται χρόνος ανάρρωσης, αφού αμέσως μετά την επέμβαση μπορεί να φύγει ανακουφισμένος. Ο Όρμπιτο θεραπεύει εκατοντάδες ασθενείς κάθε εβδομάδα.
Οι «Μεταλλαγμένοι» του Μέλλοντος
Σίγουρα πολλά ακόμη παραδείγματα ανθρώπων με ασυνήθιστες δυνάμεις θα μπορούσαν να αναφερθούν, όμως το ζητούμενο δεν είναι η απαρίθμηση περιπτώσεων αλλά ο προβληματισμός του αναγνώστη πάνω σε ένα θέμα, το οποίο σε τελική ανάλυση ούτε τόσο σπάνιο είναι ούτε τόσο ασυνήθιστο. Οι «μεταλλάξεις» αποτελούν την καθημερινότητα μας από όποια οπτική γωνία και να το εξετάσει κανείς, είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε είτε όχι.
Μια ενδιαφέρουσα προοπτική πάνω στο θέμα των μεταλλάξεων αποτελεί μια ιδέα που έχει προταθεί από το συγγραφέα του φανταστικού Τζακ Γούίλιαμσον, στο βιβλίο του Τα δόντια Του Δράκοντα, σύμφωνα με την οποία ο νους μπορεί να επιδράσει άμεσα πάνω στην ύλη και κατ' επέκταση να επιδράσει πάνω στα γονίδια, τροποποιώντας τα με τέτοιο τρόπο ώστε να επέλθουν εντυπωσιακές αλλαγές στον άνθρωπο, τόσο σε επίπεδο εμφάνισης όσο και σε επίπεδο ικανοτήτων. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι μέσα στα γονίδια βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση τόσο οι ικανότητες του παρελθόντος όσο και οι δυνατότητες του μέλλοντος.
Επομένως, το μέλλον της ανθρωπότητας καθορίζεται από το είδος της «μετάλλαξης» που θα υποστεί.
Ποια θα είναι, δηλαδή, εκείνη η συνειδησιακή ή νοητική επίδραση στη γονιδιακή μας δομή, που θα μας οδηγήσει ως σύνολο στην εκδήλωση ανεξήγητων σήμερα δυνατοτήτων, ή θα μας οδηγήσει σε μια μεταλλαγμένη (;) αποχαύνωση με προοπτικές εξαφάνισης ως είδους από τον πλανήτη. Η πρώτη περίπτωση φαντάζει ως μια εν δυνάμει προοπτική, όπως βεβαίως και η δεύτερη, αν λάβουμε υπόψη μας τις κρατούσες συνθήκες. Σε τελευταία ανάλυση, άλλωστε, δε θα είμαστε και το πρώτο είδος που οδηγείται στην εξαφάνιση του..
ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ
Νατάσσα Βαρσάκη
ΜΥΘΟΣ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
http://ntokoumentagr.blogspot.gr
