Η Δημιουργική Σκέψη είναι το εφόδιο που έχουμε σαν ανθρώπινες υπάρξεις
για να υπερβούμε τη γήινη-υλική πραγματικότητα και να αναπλάσουμε, να
αναδημιουργήσουμε μια πιο εξυψωμένη νόηση ωθώντας την ύπαρξή μας και την
πλάση ολάκερη σε μια πιο, Επί της Ουσίας, δημιουργική έκφραση.
Η εξελικτική πορεία του ανθρώπου θα έπρεπε να καθορίζεται τουλάχιστον, από τη δυνατότητα που ο ίδιος κατέχει μέσω της σκέψης του, της εφευρετικότητάς του, της επινοητικότητάς του, την όψη της ίδιας της δημιουργίας και αναγέννησης. Εκείνη τη γενεσιουργό δύναμη που τον ωθεί συνειδησιακά σε ποιοτικότερα επίπεδα έκφρασης και λειτουργίας μέσω της δημιουργικότητας της σκέψης.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την πλατιά σκέψη και γνώση, τη διαρκή διεύρυνση της συνείδησης, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει εκείνο το κομμάτι της καθημερινότητας που λέγεται Πλάνη. Η πλάνη, όπως αποκαλύπτει και η ονομασία της, είναι η παραπλάνηση, η εξαπάτηση, οι ψευδείς-λανθάνουσες εντυπώσεις, κάτι το απατηλό, αυτό που μπορεί να μας ξεγελάσει, να μας αποπλανήσει σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής μας (φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό).
Θα αναρωτιόμασταν άραγε εάν η παρούσα κατάσταση του πλανήτη οφείλεται σε κάποια ανεπάρκεια του νου μας; Μήπως ακόμη σκεφτόμαστε όπως και οι πρόγονοί μας εκατομμύρια χρόνια πριν; Και αν ναι, πώς δικαιολογούνται οι τόσες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις; Μήπως επιμελώς ξεχνάμε όλα τα ψήγματα των μνημειωδών αρχαίων πολιτισμών, των οποίων οι φιλοσοφικές ρίμες ακόμη μας ακολουθούν; Είναι τόσο δύσκολο για τον σημερινό άνθρωπο να αναγνωρίσει το γεγονός ότι, η Σκέψη έχει το ίδιο άμεσο αποτέλεσμα με την Πράξη;
Ο άνθρωπος έμαθε να ζει με γρήγορους ρυθμούς, σε μια εικονική πραγματικότητα, με επιλεκτική ενημέρωση, σαρώνοντας πληροφορίες μέσω διαδίκτυου, τηλεόρασης, τύπου, μακριά από τη φύση, μακριά από τους ανθρώπους, μακριά από το Σύμπαν, μακριά από κάθε πραγματική επικοινωνία.
Η πορεία μας μες τη ζωή έχει δείξει πως, με διάφορους τρόπους, οδηγούμαστε σε έναν έντεχνο εφησυχασμό, σε μια αποχαύνωση, σε έναν αποπροσανατολισμό από την ουσία των προβλημάτων στις επιφανειακές και επίκτητες ανάγκες, αλλάζοντας τις προτεραιότητες της Ζωής μας, της Ύπαρξής μας, της ίδιας μας της Ψυχής. Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι άνθρωποι δεν χωρίζονται μόνο από τις αποστάσεις, Ανατολή-Δύση ούτε από το κοινωνικό οικονομικό επίπεδο, Πλούσιοι-Φτωχοί, αλλά κύρια από τον τρόπο που σκέφτονται για τον ίδιο τους τον Εαυτό. Για το πόσο συνειδητοποιημένοι ή μη είναι, για τα παγκόσμια προβλήματα, για τον έσω εαυτό, για τη θέση τους μέσα στον κόσμο, για τη θέση τους μέσα στο σύμπαν. Το τι ειλικρινά ελπίζουν για τον εαυτό τους, αλλά και το τι ονειρεύονται για τους συνανθρώπους τους και για όλα τα όντα του πλανήτη μας.
Ζούμε μέσα στην Πλάνη και χειριζόμαστε την πλάνη σαν να είναι η Αλήθεια μέχρι που οδηγούμαστε σε ανισόρροπες πράξεις με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις. Τα θεμέλια που χτίζουμε είναι σαθρά με στόχο το οικονομικό όφελος και την επίδειξη δύναμης του ανθρώπου προς άνθρωπο. Πόσο «ρατσιστικό» ακούγεται, εάν σκεφτούμε πως φεύγοντας από αυτή τη γήινη πραγματικότητα, η μοναδική μας κληρονομιά είναι αυτή που φέρουμε στην Καρδιά και την Ψυχή μας.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η ανασφάλεια και το άγχος κυριεύει τη ζωή μας, άγχος για να επιτύχουμε, για να ανέβουμε στην κοινωνική και οικονομική κλίμακα, άγχος και ώθηση προς την προσωπική εγωιστική επιτυχία, σε ένα κοινωνικά ηθικά αποδεκτό περιβάλλον, σε μια καθημερινή αλλοτρίωση μέσω ενός προσωπείου που οι άλλοι επιθυμούν από εμάς.
Και μέσα σε όλη αυτή την πίεση κανείς δεν φρόντισε να μας μάθει πώς να είμαστε ειλικρινείς πρώτα και κύρια μέσα μας και στη συνέχεια γύρω μας. Κανείς δεν μας έμαθε να αγαπάμε χωρίς ανταλλάγματα, να συντρέχουμε, να συνυπάρχουμε ειρηνικά, να ονειρευόμαστε, να αφουγκραζόμαστε και να σεβόμαστε όλο αυτό που περιβάλλει τον πλανήτη μας καθώς και τη μάνα μας Γη. Δεν μας έμαθαν να σιγούμε εμπρός στις μεγάλες αλήθειες της Ζωής. Δεν μας έδειξαν τον τρόπο του σκέπτεσθαι, όπου μέσω της καλλιέργειας της δημιουργικής σκέψης να ωθηθεί η ύπαρξή μας σε ουσιαστική συνειδησιακή αλλαγή, παράγοντας θετικές σκέψεις πάνω σε παγκόσμια-ανθρώπινα προβλήματα.
Πρέπει να μάθουμε αντικρίζοντας τον συνάνθρωπό μας, να αγαπάμε όχι το πρόσωπο-είδωλό του, αλλά την ουσία του, την ύπαρξή του. Κάθε άνθρωπος είναι ο καθρέφτης μας, μέσα σε αυτόν μπορούμε να δούμε το είδωλό μας, μια που όλες οι ψυχές περιλαμβάνουν τα ίδια στοιχεία σε διαφορετικά επίπεδα εμπειρίας. Χρειάζεται να σφυρηλατήσουμε κατάλληλα το νου μας ώστε να εκφράζει η σκέψη μας με την αλήθεια της καρδιάς μας.
Χρησιμοποιώντας θετικά-δημιουργικά τη σκέψη μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά με το περιβάλλον, σκορπίζοντας Φως και ακτινοβολία. Μπορούμε, σαν πρώτο βήμα, να αναγνωρίσουμε μέσα μας τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξής μας, να αναγνωρίσουμε την αξία της Σκέψης και όλη τη δύναμη που περικλείει. Να γνωρίσουμε αυτή τη «βασική λειτουργία» της αντιληπτικής μας ικανότητας, που βοηθά κύρια στην προσέγγιση της εσωτερικής μας φύσης αλλά και της πλάσης που μας περιβάλλει επίγεια και ουράνια.
Κάθε άνθρωπος, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, έχει μέσα του τις δυνατότητες για ποιοτική εξύψωση και αναβάθμιση τουλάχιστον των σκέψεών του και, όπως ήδη γνωρίζουμε, οι μεγαλειώδεις αλήθειες κρύβονται πίσω από τις σκέψεις που στη συνέχεια γίνονται πράξεις. Ο άνθρωπος λειτουργεί με τη σκέψη, είναι ένας στοχαστής, είναι ένα ον όπου το πνεύμα και η ύλη συναντώνται, μέσω της νοημοσύνης - της ικανότητας της σκέψης, μέσα του. Σκοπός αυτής της λειτουργίας είναι να δοθεί μια κατεύθυνση έκφρασης του εσωτερικού μας κόσμου ώστε να διαμορφώσουμε φωτίζοντας το περιβάλλον μας με βάση μιας διανοητικής – εποικοδομητικής – υγιούς σκέψης. Ίσως να μην γίνει τίποτε εάν μόνο ένας άνθρωπος αλλάξει τον τρόπο σκέψης του, θα γίνουν όμως πολλά εάν αρκετοί άνθρωποι αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους, από τον απόλυτο εγωικό, σε συλλογικό και συνειδησιακά εξελίξιμο.
Για να γίνουμε λίγο πιο οραματιστές ενός φωτεινού μέλλοντος χρειάζεται να «εκπαιδεύσουμε» τη σκέψη μας ώστε να λειτουργεί πιο φωτεινά μέσω ενός διαυγή νου. Για αυτή την επίτευξη χρειάζεται η ενεργοποίηση της ικανότητας της Διάκρισης. Μέσω αυτής θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε καθαρή ματιά, εξυψωμένο νου, θετική σκέψη για τη σωστή δράση και λειτουργία μας ως πνευματικές ανθρώπινες υπάρξεις. Αν φροντίσουμε να αναπτύξουμε τη διάκρισή μας θα αξιολογήσουμε τη ζωή διαφορετικά, αν καταφέρουμε να εκφράσουμε καθαρότητα, γαλήνη και αγάπη, πέρα από συναισθηματισμούς, οι αποφάσεις μας για πιο κρίσιμα ζητήματα θα είναι πιο «σωστά καλές» για όλους μας.
Πολλές φορές ο νους μάς εμπλέκει σε άσχημα παιχνίδια, σε δαιδαλώδεις πλανερές διαδρομές, και μονοπάτια που μόνο φως δεν σκορπίζουν. Αν λοιπόν χρησιμοποιούσαμε ως φίλτρο τον ανώτερο νου θα διακρίναμε τα πράγματα με καθαρότητα, με διαφορετική ποιότητα και χωρίς περίπλοκους συναισθηματισμούς. Όσο περισσότερο ανυψώνεται ο νοητικός μας κόσμος, τόσο πιο πνευματικά γίνονται τα οράματά μας και τόσο πιο ελεύθερο είναι το πνεύμα μας για να προσεγγίσει τις μεγάλες αλήθειες της ζωής.
Η Διάκριση είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου, είναι ένα εφόδιο στο οποίο πατάμε για να χτίσουμε το μέλλον μέσα από αυτοέλεγχο και διαύγεια σε μια εποχή χαοτικών καταστάσεων. Με τη διάκριση θα μπορέσουμε να χτίσουμε το μέλλον ολάκερης της ανθρωπότητας και του πλανήτη, ένα μέλλον μέσα σε φως και δημιουργία, γεμάτο επιτεύξεις και εξυψωμένους στόχους για την ίδια την εξέλιξη της ύπαρξης. Είναι αυτό που μπορεί να μας ωθήσει να πραγματώσουμε τα όνειρά μας για έναν πλανήτη χωρίς πολέμους, χωρίς φτώχεια, για έναν πλανήτη όπου η συντροφικότητα, η ισότητα και η αγάπη οδηγούν σε αρμονία με το περιβάλλον, σε κοινό παλμό με τους συνανθρώπους μας, την Ανώτερή μας ύπαρξη αλλά και με το Πνεύμα της Δημιουργίας.
e-zine.gr
ntokoumentagr.blogspot.gr
