Τρέχει ανάμεσα στα άστρα, στα κύματα, στον λευκό θόρυβο, γλιστράει από τις αγκαλιές των ερωτευμένων, περιφρονεί τις λέξεις, συνοδεύει τα τραίνα και τους ταξιδιώτες τους.
Ο Χρόνος δεν μπορεί να ελεγχθεί, ούτε να χειραγωγηθεί, ωστόσο ζει στις στιγμές. Όσο κι αν κυλάει, υπάρχει μόνο ένα μέρος μέσα στο οποίο σταματά κι αφήνει τα ίχνη του. Η καρδιά είναι αυτό. Οι αναμνήσεις είναι το σπίτι του. Καθένας έχει τις δικές του αναμνήσεις, κουβαλάει τα δικά του βιώματα. Έτσι είναι σαν να έχει τον ατομικό του χρόνο.
Το παρελθόν είναι το παρόν που ξεπεράστηκε και μόλις περάσεις αυτή την γραμμή που διαβάζεις τώρα θα θεωρηθούν παρελθόν αυτά τα δευτερόλεπτα. Το παρόν είναι αυτή η λεπτή κλωστή στην οποία αναφέρεσαι αλλά τελικά ποτέ δεν υπάρχει γιατί την ζεις. Όσο για το μέλλον, δεν είναι παρά ο φόβοι ή οι ελπίδες του παρόντος.
Ο Χρόνος είναι ένα κατασκεύασμα του μυαλού μας που το είχαμε ανάγκη για να διαχειριζόμαστε καταστάσεις, αλλά πλέον έφυγε από τον έλεγχό μας. Όπως έγραφε ο Kurt Vonnegut, “εδώ είμαστε, παγιδευμένοι στο κεχριμπάρι της στιγμής. Δεν υπάρχει γιατί.“. Σ’ αυτό το κεχριμπάρι λοιπόν προσπαθούμε σοφά να εκμεταλλευτούμε την στιγμή και όχι να την σκοτώσουμε.
Τι καλύτερο από το να έχεις πολλές αναμνήσεις, αλλά όχι να ζεις μ’ αυτές, γιατί τότε γίνονται φαντάσματα που σε στοιχειώνουν. Οι αναμνήσεις σαν ενσταντανέ σου δίνουν την ανάσα που χρειάζεσαι σε δύσκολους καιρούς, είναι πιο σημαντικές ακόμα κι από τα ίδια τα συναισθήματα που τις έπλασαν.
Ακόμα καλύτερα αν τις μοιραζόμαστε, αλλιώς η ομορφιά τους μένει σκονισμένη σαν πολύτιμο έργο τέχνης σε κάποια σκοτεινή αποθήκη.
Ως βάλσαμο για την αγωνία που μας προκαλεί ο “χρόνος”, μπορεί να λειτουργήσει η σκέψη ότι πολλοί σημαντικοί διανοητές, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι και οραματιστές είχαν ακριβώς τον ίδιο χρόνο μ’ εμάς για να δράσουν. 24 ώρες είχε και γι’ αυτούς η μέρα, 12 μήνες ο χρόνος. Αν δεν μπορούμε να μεγαλουργήσουμε όπως π.χ ο Μιχαήλ Άγγελος ή ο Ντα Βίντσι, τουλάχιστον, ας γίνουμε ο καθένας μας μια ευχάριστη ανάμνηση, αν έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε έστω κι έναν άνθρωπο ευτυχισμένο.
strangejournal
ntokoumentagr.blogspot.gr
