Tου Στρατή Μαζίδη
Ήδη από την επόμενη ημέρα των όσων έγιναν στη Βοστώνη είχα γράψει σχετικά κάποιους προβληματισμούς. (Τι να ξημερώνει η Βοστώνη;)
Το Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
έπιασε τη συνέχεια. Πολύ φοβάμαι τελικά πως η Βοστώνη ήταν πια πρόγευση
της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Κι αυτό φάνηκε εκ του αποτελέσματος.
Δύο μέρες και δύο νύχτες κλειδωμένοι στα σπίτια τους οι κάτοικοι της πόλης. Αλήθεια στη σύγχρονη εποχή που οι εργοδότες σε ξεζουμίζουν από το πρωί ως βράδυ λέγοντας “έχουμε δουλειά”, εδώ πως δύο ημέρες πάγωσαν όλα; Αυτό αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι πρωτοφανές.
Τα πρόβατα, δηλαδή οι κάτοικοι της Βοστώνης έμειναν δύο μέρες μέσα πίνοντας κόλα και βλέποντας τηλεόραση. Αν ήταν τρεις θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αναπαράσταση της καθόδου στον Άδη.
Και κανείς δεν είπε τίποτε. Κανείς δε διαμαρτυρήθηκε. Κανείς δεν απόρησε. Μέσα; Μέσα. Έξω; Εξω.
Όσο για τους συλληφθέντες, ο πρώτος ένοχος (;) νεκρός με το πτώμα του να κυκλοφορεί σε όλο το διαδίκτυο.
Μπορεί να κάνω και λάθος, όμως κάτι δε μου πάει καλά. Σα να έγιναν όλα με μια αρμονική σειρά.
Έσκασαν οι βομβίτσες, επικράτησε ο πανικός, υπήρξαν θύματα, χάος στις αρχές και σε απειροελάχιστο χρόνο εξουδετερώθηκαν οι παρουσιασθέντες ως ένοχοι.
Ίσως ένα πείραμα που εκ του αποτελέσματος να κρίνεται επιτυχημένο αφού τα πρόβατα εισήλθαν αμέσως στο μαντρί.
Ποιος
από τους χαμπουργκεριασμένους Αμερικανούς που βομβάρδισαν απίθανες
χώρες στην άλλη άκρη του κόσμου γιατί πείστηκαν πως αποτελούν απειλή, δε
θα δεχθούν σκληρά μέτρα ασφαλείας, ακόμη και αυτό το τσιπάρισμα, για
το…καλό τους;
Με την ευχή να πέσω 100% έξω, θα αναμένω τη συνέχεια…
Με την ευχή να πέσω 100% έξω, θα αναμένω τη συνέχεια…
