Ο Bruce Schneier είναι παγκοσμίως από τους πλέον ειδικούς στα θέματα ασφαλείας Η/Υ. Όσα γράφει στο άρθρο του αυτό στο CNN είναι τρομακτικά, αλλά είναι αληθινά.
Διαβάστε το για να δείτε που στεκόμαστε σήμερα: στο χείλος το γκρεμού. Βεβαίως από έναν ειδικό αλλά και πολέμιο αυτών των αρνητικών καταστάσεων, θα περιμέναμε περισσότερες προτάσεις και όχι ένα άρθρο που να αποπνέει πεσιμισμό... Ας είναι, τουλάχιστον μας ανοίγει τα μάτια για το τι ισχύει σε αυτό το σκοτεινό πηγάδι που λέγεται διαδίκτυο...
Βασικά σημεία του άρθρου:
- Είτε μας αρέσει είτε όχι, παρακολουθούμαστε όλη την ώρα στο διαδίκτυο,
- Το κράτος παντεπόπτης (surveillance state) είναι πραγματικότητα πέρα κι από την πιο τρελή φαντασία του George Orwell,
- Οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις εργάζονται από κοινού για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν,
- Επιβάλλονται πρόστιμα «χάδια» και ταυτόχρονα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την δημιουργία καλύτερων νόμων για την προστασία της ιδιωτικής ζωής.
Σημείωση συντάκτη: Ο Bruce Schneier είναι τεχνολόγος ασφάλειας και συγγραφέας του "Liars and Outliers: Enabling the Trust that Society Needs to Thrive"
1ον: Μερικοί κινέζοι στρατιωτικοί χάκερς οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε μια ευρεία σειρά επιθέσεων εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ και εταιρειών εντοπίστηκαν, επειδή μπήκαν στο Facebook από την ίδια δικτυακή υποδομή που χρησιμοποιήθηκε για να πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις τους.
2ον: Ο Hector Monsegur, ένας από τους ηγέτες της ομάδας των χάκερ LulzSac, εντοπίστηκε και συνελήφθη το περασμένο έτος από το FBI. Παρά το γεγονός ότι είχε πολύ καλή ασφάλεια στον υπολογιστή του και χρησιμοποιούσε μια ανώνυμη Υπηρεσία Αναμετάδοσης να προστατεύσει την ταυτότητά του, την πάτησε.
3ον: Η Paula Broadwell, η οποία είχε σχέση με τον διευθυντή της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, είχα λάβει εξίσου εκτεταμένες προφυλάξεις για να κρύψει την ταυτότητά της. Ποτέ δεν συνδέθηκε στο ανώνυμο e-mail της από το σπίτι της. Αντ 'αυτού, χρησιμοποιούσε δίκτυα ξενοδοχείων και άλλα δημόσια δίκτυα όταν του έστελνε e-mail. Το FBI συσχέτισε τα στοιχεία εγγραφών στο διαδίκτυο από πολλά διαφορετικά ξενοδοχεία και διαπίστωσε ότι το δικό της όνομα ήταν κοινό σε όλα τα δίκτυα.
Το Διαδίκτυο είναι ένας διαρκώς επιτηρούμενος χώρος. Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, παρακολουθούμαστε όλη την ώρα. Η Google μας παρακολουθεί, τόσο στις δικές της σελίδες όσο και σε άλλες σελίδες που έχει πρόσβαση. Το Facebook κάνει το ίδιο. Παρακολουθεί ακόμη και τους μη χρήστες του Facebook. Η Apple μας παρακολουθεί στο iPhone και στο iPad μας. Ένας δημοσιογράφος χρησιμοποίησε ένα εργαλείο που ονομάζεται Collusion (Συμπαιγνία) για να παρακολουθήσει ποιοι τον παρακολουθούν. Διαπίστωσε πως 105 εταιρείες παρακολουθούσαν τη χρήση του Διαδικτύου του κατά τη διάρκεια ενός 36-ωρου.
Όλο και περισσότερο, το τι κάνουμε στο Διαδίκτυο έρχεται να συνδυαστεί με άλλα δεδομένα για μας. Η αποκάλυψη της ταυτότητας της Broadwell απαίτησε τον συνδυασμό δεδομένων, τη συσχέτιση της διαδικτυακής της δραστηριότητας με τα στοιχεία διαμονής της σε ξενοδοχεία. Ό,τι κάνουμε πλέον περιλαμβάνει τους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές και οι Υπολογιστές παράγουν δεδομένα ως φυσικά κατάλοιπα. Τα πάντα αποθηκεύονται και συσχετίζονται και πολλές εταιρείες μεγάλων δεδομένων (Big-Data companies) χτίζουν περιουσίες με τη δημιουργία οικείων προφίλ της ζωής μας από μια ποικιλία πηγών.
To Facebook, για παράδειγμα, συσχετίζει την συμπεριφορά μας στο διαδίκτυο με τις αγοραστικές μας συνήθειες εκτός διαδικτύου. Και υπάρχουν και πολλά άλλα. Υπάρχουν τα δεδομένα της θέσης σας από το κινητό σας, η καταγραφή των κινήσεών σας από τις τηλεοράσεις κλειστού κυκλώματος.
Αυτό που περιγράφουμε είναι η «πανταχού παρούσα επιτήρηση».Το να παρακολουθούμαστε όλοι μας, όλη την ώρα, και να αποθηκεύονται αυτά τα στοιχεία για πάντα μοιάζει με το κράτος-παντεπόπτη και είναι μάλιστα σε εφαρμογή πέρα κι από τα πιο τρελά όνειρα του George Orwell.
Σίγουρα, μπορούμε να λάβουμε μέτρα για να αποφευχθεί αυτό. Μπορούμε να περιορίσουμε αυτά που ψάχνουμε στο Google από το iPhone μας, και αντί αυτού να χρησιμοποιούμε προγράμματα περιήγησης στο Διαδίκτυο, που μας επιτρέπουν να διαγράψουμε τα cookies. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ψευδώνυμο στο Facebook. Μπορούμε να σβήνουμε τα κινητά τηλέφωνά μας, να χρησιμοποιούμε μετρητά για τις πληρωμές μας. Αλλά όλο και περισσότερο, τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία.
Υπάρχουν απλά πάρα πολλοί τρόποι για να μας παρακολουθούν. Το Internet, το e-mail, τα κινητά τηλέφωνα, τα προγράμματα περιήγησης στο Web, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, οι μηχανές αναζήτησης: αυτά έχουν γίνει απαραίτητα κι είναι ευφάνταστο να περιμένουμε οι άνθρωποι απλά να αρνηθούν τη χρήση τους μόνο και μόνο επειδή δεν τους αρέσει η κατασκοπία, ειδικά όταν την πλήρη έκταση αυτής της κατασκοπείας εσκεμμένα μας την αποκρύπτουν και παράλληλα υπάρχουν λίγες εναλλακτικές λύσεις που διατίθενται στην αγορά από εταιρείες που δεν κάνουν κατασκοπεία.
Αυτό δεν είναι κάτι που η ελεύθερη αγορά μπορεί να διορθώσει. Εμείς οι καταναλωτές δεν έχουμε καμία επιλογή σε αυτό το θέμα. Όλες οι μεγάλες εταιρείες που μας παρέχουν υπηρεσίες Διαδικτύου ενδιαφέρονται για την παρακολούθησή μας. Επισκεφθείτε μια ιστοσελίδα και σχεδόν σίγουρα θα ξέρει ποιος είστε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σας παρακολουθούν χωρίς καν να χρησιμοποιούν τα cookies. Συχνά οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας αλλάζουν την πολιτική προστασίας του απορρήτου. Στο πλαίσιο ενός πειράματος στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon πήραν σε πραγματικό χρόνο βίντεο των φοιτητών στην πανεπιστημιούπολη και ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν το ένα τρίτο από αυτούς, συγκρίνοντας τα πρόσωπά τους από το video με τις δημόσια διαθέσιμες φωτογραφίες τους στο Facebook.
Η διατήρηση της ιδιωτικής ζωής στο Διαδίκτυο είναι σχεδόν αδύνατη. Εάν ξεχάσετε έστω και μια φορά να ενεργοποιήσετε την προστασία σας, ή κάνετε κλικ στο λάθος σύνδεσμο (link), ή πληκτρολογήστε τη λάθος λέξη, τότε το όνομά σας θα είναι μόνιμα συνδεδεμένο με την οποιαδήποτε ανώνυμη υπηρεσία χρησιμοποιείτε. Ο Monsegur την πάτησε μια μόνο φορά και το FBI τον βρήκε. Εάν ο διευθυντής της CIA δεν μπορεί να διατηρήσει τη μυστικότητά του στο Διαδίκτυο, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα.
Στο σημερινό κόσμο, οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες εργάζονται από κοινού για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν. Οι κυβερνήσεις είναι ευτυχισμένες που χρησιμοποιούν τα δεδομένα που συλλέγουν οι επιχειρήσεις - απαιτώντας περιστασιακά να συλλέγουν περισσότερα και να τα αποθηκεύσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα - για να μας κατασκοπεύουν. Και οι εταιρείες είναι ευτυχισμένες να αγοράζουν τα δεδομένα από τις κυβερνήσεις. Από κοινού οι ισχυροί κατασκοπεύουν τους αδύναμους και δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις θέσεις εξουσίας που κατέχουν, αγνοώντας για το τι ζητούν οι πολίτες.
Για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση απαιτείται ισχυρή κυβερνητική/πολιτική θέληση, αλλά οι κυβερνήσεις είναι τόσο πολύ «εθισμένες» και «μεθυσμένες» με την συλλογή δεδομένων όσο είναι κι οι επιχειρήσεις. Πέραν από την επιβολή προστίμων κανείς δεν ασχολείται με την παραγωγή καλύτερων νόμων περί ιδιωτικής ζωής.
Έτσι, είμαστε τελειωμένοι. Καλώς ήρθατε σε ένα κόσμο όπου η Google γνωρίζει ακριβώς τι σας αρέσει, και πολλά περισσότερα για τα ενδιαφέροντά σας, περισσότερα κι από όσα γνωρίζει ο σύζυγός σας. Καλώς ήρθατε σε ένα κόσμο όπου η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ξέρει ακριβώς πού βρίσκεστε όλη την ώρα. Καλώς ήρθατε στο τέλος των ιδιωτικών συζητήσεων, επειδή όλο και περισσότερο τις συνομιλίες σας τις πραγματοποιείτε μέσω e-mail, γραπτών κειμένων ή δικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης.
Και καλώς ήλθατε σε έναν κόσμο όπου όλα αυτά, και ό, τι άλλο κάνετε ή γίνεται σε έναν υπολογιστή, αποθηκεύεται, συσχετίζεται, αναλύεται, στέλνεται από εταιρεία σε εταιρεία χωρίς να το γνωρίζετε, χωρίς την συγκατάθεσή σας. Και όπου η κυβέρνηση έχει πρόσβαση κατά βούληση χωρίς ένταλμα.
Καλώς ήρθατε στο Internet χωρίς ιδιωτικότητα, όπου καταλήξαμε εδώ χωρίς ουσιαστικά να έχουμε δώσει ούτε μια μάχη.
πηγη
