Η Ρωσία μπορεί να ηγηθεί της παγκόσμιας αγοράς διαστημικής ηλεκτρικής ενέργειας. Η αγορά αυτή θα γεννηθεί όταν θα λειτουργήσουν σε τροχιά πολυάριθμοι ηλιακοί σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Καθένας από αυτούς θα είναι ένας γιγάντιος σε μέγεθος ηλιακός συλλέκτης, που θα μεταφέρει την ηλεκτρική ενέργεια στη Γη με τη μορφή λέιζερ είτε δέσμης μικροκυμάτων.
Οι Ρώσοι ειδικοί έχουν σκεφτεί πώς να μειώσουν στο μέγιστο δυνατό το κόστος της κατασκευής παρόμοιων σταθμών και της εκτόξευσής τους στο Διάστημα. Αντί για άκαμπτες πλατφόρμες βάρους δεκάδων χιλιάδων τόνων έχει προταθεί μια κατασκευή χωρίς πλαίσια από λεπτότατη μεμβράνη με εύκαμπτους ηλιακούς συλλέκτες. Το πάχος της θα είναι μόλις 12 micron. Όλη αυτή η γιγάντια επιφάνεια πριν την εκτόξευσή της τοποθετείται σε μια σχετικά μικρή κάψουλα και στο Διάστημα πλέον ξεδιπλώνεται πλήρως και διατηρεί το σχήμα της χάρη στην αργή περιστροφή. Στη Ρωσία έχει αναπτυχθεί μια μοναδική τεχνολογία εγκατάστασης κατασκευών από μεμβράνη, καθώς και ενός ακόμη απαραίτητου συστατικού για το διαστημικό σταθμό παραγωγής ηλιακής ενέργειας – τα σύγχρονα λέιζερ ινών. Με τη σχεδίαση ενός τέτοιου σταθμού ασχολείται τώρα το κορυφαίο επιστημονικό ίδρυμα της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roscosmos), το Κεντρικό Επιστημονικό-Ερευνητικό Ινστιτούτο Μηχανοκατασκευών (TsNIIMash).
Η «Φωνή της Ρωσίας» συζήτησε με τον επικεφαλής επιστημονικό συνεργάτη του Βιτάλι Μέλνικοφ:
- Βιτάλι Μιχάιλοβιτς εξηγήστε μας, το σχέδιο υπάρχει στο TsNIIMash μόνο ως ιδέα ή είναι ένα έργο, που του έχει ανατεθεί;
- Ως ιδέα. Το Ινστιτούτο μας είναι επιστημονικό-ερευνητικό. Πρέπει να παράγει είτε κάτι, που δεν υπάρχει καθόλου στον κόσμο, είτε κάτι το πλέον τελειοποιημένο. Όλες οι καινοτομίες συγκεντρώνονται, τις σκεφτόμαστε, γίνονται προτάσεις και τις παρουσιάζουμε στη διοίκηση. Στη συνέχεια το πρόγραμμα περιμένει την ώρα του.
- Διευκρινίστε μας ένας τεχνικό ζήτημα: έχουν γίνει σκέψεις σχετικά με το μέγεθος της αρχικής έκδοσης του σταθμού;
- Ο σταθμός πρέπει να έχει ισχύ ενός γιγαβάτ. Όμως θα πρέπει να προηγηθεί ένα πρωτότυπο επίδειξης 100 κιλοβάτ, με το οποίο θα διδαχθούμε και θα περάσουμε όλα τα στάδια της τεχνικής ανάπτυξης και στη συνέχεια θα δημιουργήσουμε μια σημαντικά μεγαλύτερη κατασκευή. Η δοκιμαστική εκδοχή θα είναι ένας δορυφόρος με ηλιακή μπαταρία και εγκατάσταση λέιζερ, που θα μεταφέρει την ενέργεια σε ένα δεμένο αερόστατο. Από αυτό η ενέργεια θα μεταφερθεί πλέον με καλώδιο στη Γη.
- Σε ποιο τροχιά θα τεθεί ο σταθμός;
- Η καλύτερη τροχιά, φυσικά, είναι η γεωστατική. Ο σταθμός θα αιωρείται πάνω από ένα συγκεκριμένο σημείο και θα μεταφέρει την ενέργεια εκεί, που πρέπει.
- Αν ο σταθμός είναι μια λεπτή μεμβράνη, τότε πώς θα στερεωθεί πάνω της μεγάλος αριθμός φωτοϊνών, πώς θα στέκονται εκεί;
- Οι φωτοδίοδοι, που διαθέτουμε, είναι ένα ρωσικό επίτευγμα. Όταν μιλάμε για υπεραγωγιμότητα εννοούμε ότι ένα χάλκινο καλωδιάκι μεταφέρει την ενέργεια χίλιες φορές καλύτερα. Αλλά γιατί πρέπει να είναι μεταλλικό; Από τη δική μας οπτική ίνα διαμέτρου 200 micron, δηλαδή πάχους όσο ένα ξυράφι, μεταφέρονται 50 κιλοβάτ ενέργειας. Άραγε αυτό δεν είναι υπεραγωγιμότητα! Είναι κατά τρεις φορές περισσότερο από ό,τι μέσω του χαλκού. Και ένα τέτοιο καλώδιο, όσο μια τρίχα, διαπερνά το σύνολο του σταθμού και δεν είναι δύσκολο να στερεωθεί στη μεμβράνη.
- Ποια είναι η γνώμη σας, πότε θα είστε σε θέση να οργανώσετε την εκτόξευση στο Διάστημα του πιλοτικού σταθμού με μέγεθος μερικών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων;
- Η πιλοτική κατασκευή μπορεί να είναι έτοιμη περί το 2015 - 17.
πηγη
