ενεργειακά προβλήματα.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι η κατεύθυνση είναι η ακριβώς αντίθετη!
Η επιστήμη, κατά κύριο λόγο, τελεί υπό τον έλεγχο γιγάντιων, υπερεθνικών εταιρειών οι οποίες διαρκώς επεκτείνονται και οι οποίες ενδέχεται να έχουν ανεξαρτητοποιηθεί εντελώς από τους κλασικούς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των εθνών-κρατών, εντάσσοντας τα έθνη-κράτη στους δικούς τους σκοπούς.
Από το κακό στο χειρότερο δηλαδή!
Μάλιστα, οι ιδιοκτήτες και τα στελέχη αυτών των εταιρειών αισθάνονται τόσο σίγουροι και ισχυροί που προωθούν και γενικά σχέδια πατεντοποίησης όχι μόνο της τεχνολογικής καινοτομίας, αλλά και της ίδιας της ζωής.
Και το χειρότερο είναι ότι ως αντίπαλο δέος θα αναδειχθεί η ακροδεξιά και η εκπλήρωση του αστυνομικού κράτους και δεν θα συνεχίσω να ακολουθώ τώρα το νήμα αυτού του σεναρίου.
Ίσως να μην έχω διαβάσει σωστά τις εξελίξεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι οι γιγαντιαίες, υπερεθνικές εταιρείες, καθώς ανταγωνίζονται για την μεγιστοποίηση του κέρδους, βρίσκονται σε ένα ράλι επιθετικών επιχειρηματικών πολιτικών που δεν μετασχηματίζει απλώς την κοινωνία. Αποφιλοσοφικοποιεί την ύπαρξη.
Η ιδέα είναι ότι όλα προσφέρονται για πατεντοποιήση-ακόμα και το ανθρώπινο γονιδίωμα, ακόμα και οι σπόροι.
Έρχεται άραγε ταυτόχρονα και μια νέα γενιά ανεξαρτητοποιημένων επιστημόνων που, με τη βοήθεια του ιντερνέτ και άλλων μέσων και τακτικών, θα καταφέρουν να διασπείρουν παντού την πρόοδο;
Άν το θεώρημα φιλοδοξεί να γίνει αυτό που λέει ότι ήδη είναι, εντάξει, αυτό είναι ζήτημα τακτικής και συμφωνώ.
Δεν διατηρώ ούτε μια αμφιβολία για το γεγονός ότι, αυτή τη στιγμή πάνω στον πλανήτη, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, επιστήμονες και μή, που εργάζονται για την απελευθέρωση της γνώσης. Είναι αρκετοί; Τα αποτελέσματα των πράξεων τους. . . ξεπερνάνε τα αποτελέσματα των πράξεων των μυριάδων εκείνων που εργάζονται για το αντίθετο; Δεν ξέρω. . . Όταν ξαναδιαβάζω κάποια κείμενα μου που καταπιάνονται με αυτά τα ζητήματα, αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως καταλήγω ορισμένες φορές να κινδυνολογώ υπερβολικά.
Αναρωτιέμαι μήπως τελικά σφάλλω και έχει όντως αναδυθεί ένα παγκόσμιο κίνημα ανεξάρτητων επιστημόνων και καλλιτεχνών και εμείς είμαστε απλώς οι άτυχοι που δεν θα προλάβουμε ένα λαμπρό μέλλον με εντυπωσιακές και πρωτόφαντες δυνατότητες.
Ίσως να το βλέπω έτσι επειδή κατοικώ στην Ελλάδα από την όποια, τα πέντε τελευταία χρόνια. έχουν αποχωρήσει μαζικά εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, επιστήμονες και μή, τους οποίους οι ιδιοφυείς εξουσιαστές τους βλέπουν ως τη νέα ομογένεια που θα φέρνει χρήμα από το εξωτερικό, θα παραθερίζει ένα μήνα το καλοκαίρι κι έπειτα από 20-25 χρόνια, θα επιστρέψει για να αγοράσει σπίτι στην πατρίδα. Άσε που με αυτό το κόλπο απομακρύνονται και οι ''περίεργες'' ψήφοι. . .
Ναι, νομίζω πως την έχω πατήσει εξαιτίας του τοπικού κοινωνικού κλίματος. Αν κάθεσαι στην άνετη βεράντα ενός ωραίου σπιτιού με κήπο και αγναντεύεις τη θάλασσα, το μυαλό προσαρμόζεται αυτόματα στην ιδέα πως όλα πάνε καλά.
Ναι, οι επιστημονικές ανακαλύψεις πληθαίνουν, οι υπερεθνικές εταιρείες διασπείρουν την πρόοδο, οι γυναίκες ομορφαίνουν, τα μερικά προβλήματα που υπάρχουν, υπάρχουν για να βρισκόμαστε σε δουλεία, όποιοι πρόλαβαν να μπουν στο τρένο της προόδου και είναι στη σωστή πλευρά σώθηκαν, όσοι δεν πρόλαβαν θα ζήσουν μια άσκοπη κόλαση και θα πεθάνουν, οι γιγάντιες εταιρείες επεκτείνονται και, φυσικά, η ζωή συνεχίζεται.
Σίγουρα;
Σωτήρης Ανέστης
RAMNOUSIA
ksipnistere.blogspot.gr
