Αυτό είναι το σκεπτικό του νεοέλληνα εν ολίγοις: να έχει πιο ωραίο σπίτι από του γείτονα, πιο καλό αμάξι από του γείτονα, πιο έξυπνο παιδί από του γείτονα κοκ. Μήπως δε θα 'πρεπε να μεγαλώνουν τα παιδιά έτσι; Μήπως την ευτυχία δεν τη φέρνουν τα χρήματα;
Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική ζωή του τόπου μεγαλώνεις μαθαίνοντας να μην ασχολείσαι και να μη σε ενδιαφέρει. Μήπως τελικά αυτό είναι λάθος; Μήπως αντί να διεκδικεί ο καθένας για την πάρτη του σε ένα σύστημα "ο θάνατος σου, η ζωή μου", θα έπρεπε να παλεύουμε συλλογικά για μια καλύτερη κοινωνία;
Έχουμε μάθει να μην ασχολούμαστε, και τώρα που μας έχουνε διαλύσει τις ζωές ξέρουμε μόνο να γκρινιάζουμε και να περιμένουμε μάγους με ραβδάκια ν' αλλάξουν την κατάσταση. Αφού λοιπόν τα παιδιά που έχουν παλέψει για τη γνώση και έχουν ικανότητες κλπ έχουν μάθει να απέχουν από την πολιτική ζωή, ποιοι έχουν μείνει να ασχολούνται; Εύκολη η απάντηση: τα λαμόγια! Και όσο διαιώνιζεται αυτή η αντίληψη, θα συνεχίζουν να αλωνίζουν τα λαμόγια και να καταδικάζουν το μέλλον της κοινωνίας.
Νίκος, 24 χρ.
