Η Συνείδηση και το Υποσυνείδητο είναι δύο όροι που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, κυρίως στις επιστήμες της ψυχολογίας και την ψυχανάλυση. Ωστόσο, η πραγματική τους έννοια είναι διαφορετική από αυτή που δέχονται οι επιστήμονες του σήμερα.
Στη σημερινή κοινή (λανθασμένη) αντίληψη του σήμερα, ο όρος «Συνείδηση», σημαίνει η ποιότητα του ανθρώπινου πνεύματος να κρίνει την ηθική αξία της προσωπικής πράξης, η επίγνωση του ανθρώπου της ίδιας του της ύπαρξής, η έκφραση των αισθήσεων, κλπ.
Όλες αυτές οι συγγενικές έννοιες της συνείδησης συνδέονται με τις αντίστοιχες λειτουργίες του πνεύματος. Εδώ βρίσκεται το λάθος της σημερινής επιστήμης, διότι συνείδηση δεν είναι μια ιδιότητα του πνεύματος, αλλά μια λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής.
Συνείδηση είναι ο έλεγχος, από την ψυχή, της ορθότητας των ανθρώπινων μας πράξεων.
Αυτός ο έλεγχος είναι σωστός, δίκαιος και ακριβής, επειδή η ψυχή δεν σφάλλει ποτέ στις ενέργειές της, ούτε στον παραμικρό βαθμό. Όταν ορισμένες από τις πράξεις μας δεν είναι σωστές η ψυχή μας αντιδρά και προσπαθεί να ελέγξει το πνεύμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι αισθανόμαστε τύψεις συνειδήσεως οι οποίες δεν σταματούν μέχρι το πνεύμα μας να απελευθερωθεί από το ηθικό βάρος. Συνήθως συμβαίνει το παρακάτω: εφόσον στην επίγεια ζωή το πνεύμα είναι αυτό που κυριαρχεί στην οντότητα, δεν υπακούει πάντοτε στις κατευθύνσεις που δίδει η ψυχή. Το πνεύμα θεωρεί ότι οι τύψεις πηγάζουν από μια λανθάνουσα αντίληψη, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί με τόλμη ικανοποιώντας τα υλικά της συμφέροντα. Κατά συνέπεια αυτό το πρόσωπο ενεργεί συνεχώς ενάντια στο όφελος άλλων ανθρώπων, διαπράττοντας πολλές αδικίες και χωρίς να νοιάζεται εάν οι ενέργειες αυτές είναι σύμφωνες με την αρετή, τις ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες, εφόσον απολαμβάνει τα αγαθά της γήινης ζωής.
Η συνείδηση, λόγω της αδυναμίας της (αδύναμο ψυχικό σθένος) και την περιορισμένη ικανότητα να επιβληθεί στον εαυτό της, παραμένει υποταγμένη. Ωστόσο, δεν μένει αδρανής, διότι παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια όλες τις ενέργειες του πνεύματος.
Μετά το θάνατο, όταν η ψυχο-πνευματική οντότητα επιστρέψει στον ουρανό, η κατάσταση αντιστρέφεται. Τώρα η ψυχή είναι αυτή που κυριαρχεί στην οντότητα και επιβάλλεται ολοκληρωτικά στο πνεύμα μέσω της συνειδήσεως. Το πνεύμα εκφράζει τις τύψεις του ελεύθερα και με όλη τη συσσωρευμένη ένταση από τη γήινη καταστολή της.
Αν η παρανομίες της οντότητας είναι μεγάλες , λόγω των τύψεων που νιώθει από την συνείδηση, τότε η πίεση που δέχεται το πνεύμα γίνεται ανυπόφορη και απελπιστική.
Ο έλεγχος της συνείδησης γίνεται σύμφωνα με τους Θείους Νόμους, που είναι οι νόμοι της Ηθικής, της Δικαιοσύνης, της Αρετής και του ανθρωπισμού.
Οι Ανθρώπινοι νόμοι, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι λογικοί, δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη στις αποφάσεις της συνειδήσεως.
Αντιθέτως, η Θεία Νόμοι οδηγούν σε τιμωρία, ακόμη και για την παραμικρή αδικία εις βάρος άλλων ανθρώπων. Η συνείδηση, είναι εντελώς αδιάφορη για τους ανθρώπινους νόμους, ασκεί σκληρότερο ελέγχο με βάση τους Θείους Νόμους και κατακρίνει τα άτομα που εμπλέκονται στις πράξεις αυτές. Έτσι η θέση της οντότητας επιβαρύνεται, αυξάνοντας το Κάρμα της και πρέπει να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες στο μέλλον, προκειμένου να απαλλαγεί από αυτό το τεράστιο φορτίο.
Η συνείδηση, ως εκ τούτου, είναι ο αλάνθαστος κριτής και ο ακούραστος δικαστής της οντότητας μας και αντλεί τη δύναμή της από την ενέργεια της Θείας Πνοής, τη ψυχή μας.
Το υποσυνείδητο είναι ένα μέρος της ψυχής, μια πτυχή της ψυχής. Εφόσον η ψυχή είναι κάτι το Θείο και τέλειο σε όλες της εκφράσεις της, το υποσυνείδητο περιέχει τόσο της αυτές ιδιότητες: την Θεότητα και την τελειότητα.
Εντός του υποσυνείδητου είναι όλα γραμμένα, από την απαρχή της εμφάνισής μιας οντότητας μέχρι το τέλος της της μελλοντικής εξελίξεως της. Από αυτήν την άποψη, το υποσυνείδητο αποτελεί το αρχείο της οντότητας.
Το υποσυνείδητο είναι ο πιο τέλειος μηχανισμός. Κρατά σε απόλυτη μυστικότητα τα μυστικά της ψυχικής μας ταυτότητας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, για ειδικούς λόγους, το υποσυνείδητο έχει τη δυνατότητα να ενημερώνει μερικώς το πνεύμα για ένα μελλοντικό γεγονός, το οποίο άμεσα
ή έμμεσα αφορά την οντότητα ή άλλους ανθρώπους.
Στη συνέχεια, το πνεύμα λαμβάνει ασαφείς και απροσδιόριστες εικόνες, μέσα από τα όνειρα ή μέσω προαισθημάτων, και εάν έχει ανεπτυγμένη οξυδέρκεια, μπορεί να γίνει αντιληπτό το πραγματικό νόημα των μηνυμάτων και θα λάβει τα τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο.
Ένα άλλο σημαντικό λάθος που κάνουν οι επιστήμονες είναι ότι τοποθετούν το υποσυνείδητο εντός του εγκεφάλου. Όπως έχουμε πει, μόνο το πνεύμα βρίσκεται στον εγκέφαλο. Αν το υποσυνείδητο βρισκόταν επίσης εντός του εγκεφάλου, τότε θα αποτελούσε μέρος του πνεύματος και δεν θα ήταν σε θέση να κρατήσει εχέμυθα τα μυστικά της οντότητας μας. Αντ’ αυτού, θα διαβίβαζε ανεμπόδιστα αυτά τα μυστικά στο πνεύμα. Το λάθος αυτό οφείλεται εν μέρει στην άγνοια των επιστημόνων στην διάκριση τους ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα.
Τόσο η συνείδηση και το υποσυνείδητο βρίσκονται αποκλειστικά εντός της ψυχή και είναι περισσότερο τέλεια και ακριβή στις ενέργειές τους, εφόσον η Θεία Πνοή της οντότητας μας τα καθοδηγεί άμεσα.
